به گزارش خبرنگار خبرگزاری «حوزه» از قزوین،  در جوار امامزاده حسین (ع) افراد صالح و زاهدی آرمیده اند که در کتب سیره نویسان می توان نام آنان را مشاهده کرد.

یکی از این افراد «ابن شاذان قزوینی» از صحابه ثامن الحجج امام رضا (ع) است که مقبره وی در ضلع جنوبی امام زاده حسین(ع) و جنب گلزار شهدا واقع شده و شب های جمعه زیارتگاه مومنین است.

درباره ایشان، در کتاب اجساد جاویدان به قلم علی اکبر مهدی پور چنین نقل است: وی در سال 201 هجری قمری از دنیا رفته و پس از گذشت هزار سال از رحلت، قبر او را شکافتند و بدن او هنوز تازه بود.

گواه بر این مدعا سخنان حبیب الله طاهرخانی است. او در خاطرات خود می گوید: مرمت قبور امام زاده حسین (ع) در حال انجام بود و در آن زمان فرد عارف مسلکی از اهالی تبریز نزد ما آمد و گفت در خواب دیدم عالم ارجمندی در این محل دفن شده و قبر ایشان برای بازسازی و مرمت باید نبش قبر شود.

بعد از هماهنگی لازم و در یک روز ظهر تابستان شروع به نبش قبر کردیم و پس از چندین متر حفاری به جایی رسیدیم که پیکر وی کاملا سالم و عطر و گلاب فضای آنجا را عطر آگین کرده بود.

پس از آن، آن مکان بازسازی و مزاری ساخته شد و از شهرهای اطراف و اهالی قزوین شب های جمعه به این محل می آمدند.

در آن زمان مزار علی بن شاذان حال و هوایی دیگر داشت و گویی همچون فردی غریب و ناشناس در گوشه ای از خلوت حیاط آرمیده است.

در شهر دارالمومنین مومنانی چون علی بن شاذان غریب آرمیده اند، طوری که برای رسیدن به مزار آن بزرگواران غریب به ساعت ها پرس وجو نیاز است، در حالی که وجود این پاکان خود نشانی از نور است.

 از این نکته بسیار مهم می گذریم که حتی امکانات اولیه و مناسب در این بقعه وجود ندارد، و معدود افراد آشنا به این مزار در روزهای هفته به غیر از جمعه از زیارت قبر شریف علی بن شاذان محرومند.

به راستی علی بن شاذان غریب است در دیار مینودری.